Soms kom je als kind of jongere iets tegen in je leven wat je lastig vindt om mee om te gaan. Dit kan iets zijn wat je hebt meegemaakt of iets wat van jouw zelf is of een combinatie van factoren. Kadanst biedt hiervoor individuele begeleiding of therapie.
Door individuele begeleiding of therapie kun je wat je moeilijk vindt leren oplossen of kun je er beter mee om leren gaan. Ieder kind heeft zijn eigen verhaal te vertellen. Een luisterend oor en iemand die met je meekijkt wordt vaak als prettig ervaren. Het is voor kinderen en jongeren tot een jaar of 16.
De invalshoek bij de begeleiding is vanuit vaktherapie (dans en beweging of beeldend), voorheen creatieve therapie dans/ beeldend. Door de begeleiding ontdekt jouw kind hoe het om kan gaan met wat het moeilijk vind. Dit gebeurt op een speelse manieren, door te praten, en gebruik te maken van verschillende begeleidingsmethoden. Als je kind dat wilt kan het gebruik maken van muziek, een bal, een lint, te tekenen of te werken met klei. Er is van alles mogelijk! Jouw kind kan dingen uit proberen en oefenen in een fijne, veilige omgeving. Door te ervaren en te doen gaat je kind beter in zijn vel zitten. Het kan ontdekken hoe het een verbinding kan maken tussen denken (vanuit het hoofd), voelen (in zijn lichaam) en hoe het dingen doet (handelen). Je kind ontdekt wat zijn kracht is, zijn inspiratiebron en hoe jouw kind zich kan verbinden met de mensen en dingen om zich heen. Je kind kan in de therapie ontdekken hoe het zijn emoties kan uiten en hoe het zichzelf kan leren beheersen of juist meer kan laten stromen. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende methoden zoals affectregulerende vaktherapie, Sherborne en mindfullness. Soms verzint je kind zelf wat het wil gaan doen, en soms verzint de therapeut iets samen met jouw kind. Er wordt aangesloten bij wat bij jouw kind past en bij wat het nodig heeft. zie ook ‘De kracht van vaktherapie ‘ Vaktherapie kan ingezet worden als onderdeel van behandeling bij complexe problematiek of bij een DSM- diagnose zoals autisme of ADHD. Er wordt dan multi-disciplinair gewerkt en er is bij de behandeling een hoofdbehandelaar betrokken. Kadanst vindt het hiernaast belangrijk dat er een verbinding is tussen de therapie en de thuissituatie. Het gaat tenslotte om jouw kind of om een kind dat onder jouw hoede opgroeit en dat wat er in de therapie geoefend wordt ook daarbuiten wordt toegepast. Dit kan, op de momenten dat dit nodig is, door een korte overdracht na de afspraak of op een andere wijze zoals telefonisch. Hierbij blijft het belang van jouw kind en zijn gevoel van veiligheid en vertrouwen voorop staan. Ook kan het wenselijk zijn dat jij als ouder of opvoeder (gedeeltelijk) aanwezig bent tijdens een therapiesessie. Soms is de relatie tussen een jouw kind en jij als opvoeder in mindere of meerdere mate verstoord geraakt of kan er sprake zijn van hechtingsproblemen. Jouw aanwezigheid tijdens een therapiesessie kan dan helpen om de band tussen jou en je kind weer te versterken en het begrip onderling te vergroten. Zie ook: Soms is er iets ingrijpends gebeurt of zijn er gaandeweg steeds steeds weer uitdagingen op jullie pad gekomen waardoor het contact is verandert. Het kind lijkt bijvoorbeeld een vreemde voor je te zijn, het lijkt niet naar je te luisteren, heeft driftbuien, is onbereikbaar of juist een allemansvriend en het lukt niet op een fijne, gezellige manier samen iets te doen. Mogelijk is er sprake van hechtingsproblemen en/of is er sprake van een traumatische gebeurtenis, waardoor het afstemmen en in contact blijven moeizaam verloopt. De manier waarop het kind is gehecht bepaalt mede hoe het kind naar de wereld om zich heen kijkt en op welke manier het lukt om relaties met de mensen om zich heen op te bouwen. Om je als kind goed te kunnen ontwikkelen heb je het nodig dat je terug kunt vallen op een betrouwbare volwassenen die kan bieden wat je op dat moment nodig hebt. Hoe goed je als ouder of opvoeder je hier ook voor inzet kan het toch gebeuren dat door verschillende omstandigheden dit een moeizaam proces blijken te zijn. Als er hiernaast ook sprake is van een of meerdere ingrijpende gebeurtenissen, dan maakt dit het extra ingewikkeld om deze verbinding met de wereld aan te gaan en heeft het kind en de ouder of verzorger hier vaak hulp bij nodig. “De blauwdruk van relaties zijn impliciet, gegraveerd in de emotionele hersenen en niet simpelweg te veranderen door te begrijpen hoe ze werden gemaakt. Het besef van het ontstaan van de blauwdruk alleen zal er niet voor zorgen dat je je meer openstelt voor bevredigende vertrouwensrelaties met anderen. Dat besef kan je echter wel helpen om een begin te maken met het ontdekken van andere manieren waarop je verbinding kunt maken in relaties, zowel voor je eigen bestwil als om te voorkomen dat je de onveilige gehechtheid doorgeeft aan je kinderen.” Prof. dr. Bessel vd Kolk in Traumasporen (2016) Soms is er bij een trauma sprake van een eenmalige gebeurtenis die je leven op je kop zet. Je kunt hierbij denken aan het meemaken van een auto-ongeluk, een ziekenhuisopname of het plotseling overlijden van een dierbare. Soms maakt een kind veelvuldig vervelende gebeurtenissen mee, bijvoorbeeld als het opgroeit in een oorlogssituatie. Een traumatische gebeurtenis brengt met zich mee dat het overlevingssysteem wordt geactiveerd. Dit is brengt zowel in het brein alsook in het lichaam verandering met zich mee. Zo is er vaak een verhoogde spanning en kan je overspoelt worden door herinneringen in beelden als ook in lichaamssensaties. Trauma maakt ook dat iemand minder betrokken kan raken bij zichzelf en bij de omgeving en daardoor een verminderd gevoel van verbondenheid ervaart, wat zich kan uiten als depressie, angst, eenzaamheid of een gevoel van “leegte”. Andere keren is er sprake van een complex trauma, waarbij het kind al van jongs af aan vervelende gebeurtenissen meemaakt (pre-verbaal of vroegkinderlijk trauma). Vaak wordt dit veroorzaakt door volwassenen die eigenlijk voor het kind moeten zorgen en het zouden moeten beschermen, maar waarbij het de zorgende volwassene om de een of andere reden niet voldoende lukt om het kind deze zorg en bescherming te bieden. Deze vorm van trauma gaat gepaard met onveilige gehechtheid. De ontwikkeling van het kind is hierbij vastgelopen. Om dit te behandelen heeft het kind het nodig om de ruimte te krijgen deze ontwikkeling alsnog te doorlopen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een gefaseerde behandeling, waarbij eerst in kaart gebracht wat het kind heeft kunnen ontwikkelen en wat niet. Tijdens de behandeling is er aandacht voor welke lichaamssensaties er worden waargenomen en bij hoe je je op dat moment voelt. Ook wordt er gekeken hoe je je lichaam weer terug in een staat van ontspanning kunt brengen door adempauzes, yoga en andere lichaamsgerichte en senso-pathische activiteiten. Hierbij is het belangrijk dat het kind een zeker gevoel van controle kan houden. Er wordt gewerkt vanuit het principe dat ontwikkeling van buiten naar binnen gebeurt en van onder naar boven, van het lichaam naar het brein (bottom-up benadering). De sociale betrokkenheid wordt geactiveerd door speelsheid en plezier. Gezien de complexiteit van deze problematiek werkt Kadanst bij dit traject multi-disciplinair en wordt er gebruik gemaakt van een hoofdbehandelaar. Bij deze behandeling is het belangrijk om de mensen om het kind heen te betrekken bij de behandeling. Voor ouders is er hiervoor de systemische thuisbegeleiding. Vaak wordt ook school of belangrijke anderen bij het traject betrokken. Er wordt hierbij gekeken door de neuro-sequentiële bril (NMT model, zie ook film The repair of early trauma – a bottom up approach). Er wordt in deze fase onder andere gebruik gemaakt van affectregulerende vaktherapie en psycho-educatie. Vervolgens kan er door middel van EMDR, storytelling, hechtingsbevorderende therapie (zoals Sherborne) en vaktherapie gericht op traumaverwerking verder gewerkt worden aan het vergoten van het gevoel van veiligheid, het verder op gang brengen van de gestagneerde ontwikkeling en het verwerken van onderliggende trauma’s. Ten slotte is er een afrondende fase waarin er toegewerkt wordt naar integratie van alle opgedane ervaringen. Er wordt gekeken wat er nog nodig is om veerkrachtig door het leven te kunnen gaan. De verbinding tussen denken, voelen en handelen kan verder tot stand komen als ook de verbinden naar de thuissituatie en de mensen om het kind heen. Gedurende de behandeling wordt er onder andere gewerkt aan: Kortom: Je kind gaat letterlijke en figuurlijk weer beter in zijn vel zitten! Zie ook: Gezien de complexiteit van deze problematiek werkt Kadanst bij dit traject multi-disciplinair en wordt er gebruik gemaakt van een hoofdbehandelaar. Om het gevoel van sociale betrokkenheid en verbinding met anderen te vergroten is er ook de ouder-kind groep “Samen in Kadans” gestart. ( kijk hiervoor ook onder het kopje “groep”). Zie ook: De begeleiding wordt gegeven door een geregistreerde therapeute met jarenlange ervaring (zie ook het kopje “even voorstellen”). Kadanst heeft gedurende de jaren expertise opgebouwd in de begeleiding van kinderen met ADHD, rouw- en verlieservaringen, traumaverwerking en hechtingsproblemen. Kadanst heeft een samenwerkingsverband met Psychotherapie van Amerongen, praktijk voor psychotherapie, met BIG registratie als psychotherapeut. Ook kan het in het traject wenselijk zijn dat er contact is met de doorverwijzer (zoals het CJG/gemeente) of andere betrokkenen (zoals school). Verbinding therapie en thuis Kadanst vindt het belangrijk dat er een verbinding is tussen de therapie en de thuissituatie. Het gaat tenslotte om jouw kind of om een kind dat onder jouw hoede opgroeit en dat wat er in de therapie geoefend wordt ook daarbuiten wordt toegepast. Hierbij blijft het belang van jouw kind en zijn gevoel van veiligheid en vertrouwen voorop staan. Dit kan, op de momenten dat dit nodig is, door een korte overdracht na de afspraak of op een andere wijze zoals telefonisch. Het is hiernaast ook mogelijk om ouderbegeleiding of systeemtherapie te krijgen. Ook kan het wenselijk zijn dat jij als ouder of opvoeder (gedeeltelijk) aanwezig bent tijdens een therapiesessie. Soms is de relatie tussen jouw kind en jij als opvoeder in mindere of meerdere mate verstoord geraakt of kan er sprake zijn van hechtingsproblemen. Jouw aanwezigheid tijdens een therapiesessie kan dan helpen om de band tussen jou en je kind weer te versterken en het begrip onderling te vergroten. Doelen Je merkt dat je kind behoefte heeft aan: Voor contact klik hier. Een overzicht van de kosten vindt u hier. Gemeente Kadanst is gecontracteerd als zorgaanbieder bij de gemeenten van Regio West-Brabant Oost en West-Brabant West. Hiervoor heeft u een verwijsbrief van de huisarts nodig of een beschikking via een medewerker van het CJG of Sociaal Wijkteam bij u in de buurt. Regio West-Brabant Oost: Breda, Oosterhout, Alphen Chaam, Baarle Nassau, Drimmelen, Geertruidenberg en Altena (Aalburg, Werkendam en Woudrichem). Regio West-Brabant West: Bergen op Zoom, Etten-Leur, Halderberge, Moerdijk, Roosendaal, Rucphen, Steenbergen, Woensdrecht en Zundert.
Als ouder of verzorger wil je niks liever dan dat je kind gelukkig is. Uit liefde voor je kind zet je je in om je kind het beste te geven. Soms loopt het niet lekker tussen jou en je kind. Er kan sprake zijn van een moeilijke start of is het kind later bij het gezin komen wonen, bijvoorbeeld door adoptie, pleegzorg of een nieuw samengesteld gezin.
Dit traject is bedoeld voor kinderen van statushouders, vluchtelingen of migranten. Dit traject is vergelijkbaar met het traject trauma/gehechtheid. Bij dit traject is er verder specifiek aandacht voor het je thuis voelen in een nieuwe situatie met respect voor de cultuur van herkomst en het vergroten van het gevoel van verbondenheid. Dit kan in de vorm van een individueel traject voor het kind of de jongeren. Ouders worden waar mogelijk bij het traject betrokken. Kadanst werkt hierbij graag samen met andere betrokkenen, zoals de jeugdprofessionals, basisschool “de Fontein” en vrijwilligers vanuit vluchtelingenwerk en het kennisnetwerk van vaktherapeuten voor vluchtelingen en statushouders.Een begeleidingstraject hoeft niet lang te duren, soms kan een paar keer al voldoende zijn, soms is het nodig om een langer traject van een jaar of langer te bieden. Het aantal keren hangt ook af van de reden waarom je komt en hoe lang het probleem waarvoor hulp wordt gevraagd bestaat.